Jak wiadomo, podczas zazębiania się kół występuje poślizg między zębami, który powoduje zużywanie się bocznych powierzchni zębów, wywołując przy tym straty energii i opory ruchu.

Gdy między ślizgającymi się bokami zębów nie ma smaru, wówczas występuje tarcie suche. Jeżeli natomiast zostanie wprowadzony smar w dostatecznej ilości oraz zostaną stworzone odpowiednie warunki konstrukcyjne i kinematyczne, może wytworzyć się warstwa oleju oddzielająca od siebie powierzchnie trące, a więc powstanie tarcie płynne.

Jeżeli jednak, pomimo doprowadzenia smaru w dużej ilości, naciski są tak duże, że warstwa oleju zostanie przerwana, tj. olej zostanie wyciśnięty, lecz przy tym powierzchnie nie zostaną pozbawione całkowicie smaru, wówczas może powstać tarcie półpłynne lub półsuche.

Warunkiem dobrego smarowania jest duża przyczepność smaru do przesuwających się powierzchni oraz utrzymanie się między nimi pewnej grubości smaru, która powinna utrzymywać się niezależnie od prędkości poślizgu, wielkości nacisku i wysokości temperatury.

Aby wytworzyła się warstwa oleju całkowicie oddzielająca trące się powierzchnie, musi być on (zgodnie z hydrodynamiczną teorią smarowania) wciągany z miejsca nieco rozszerzonego ku miejscu najwęższemu, czyli powinien powstać tzw. klin olejowy. Wytwarzające się w tym miejscu ciśnienie oleju powinno być tak duże, aby mogło przeciwstawiać się obciążeniu.