Wiele maszyn, jak np. obrabiarki lub samochody, wymaga zmiany przełożenia w szerokich granicach. Zmiana taką może odbywać się skokami lub w sposób ciągły.

Rozpiętością przełożenia K nazywa się stosunek granicznych obrotów wału napędzanego Nmax/Nmin lub granicznych przełożeń Imax/Imin.

K = Nmax/Nmin = Imax/Imin

Przy regulacji skokami szereg pośrednich obrotów wału napędzanego Ni ustala się zazwyczaj z szeregu liczb normalnych R5, R1O lub R20 z mnożnikiem m = 1,6; 1,25 lub 1,12, przy czym m = Ni/Ni-1.

Pomiędzy rozpiętością przełożenia K, mnożnikiem m i liczbą stopni s zachodzi zależność

K = m^s-1

Do regulacji skokami najlepiej nadają się przekładnie zębate lub pasowe.

Regulacja skokami przekładni zębatej może odbywać się przez wymianę kół zębatych (tzw. kół zmianowych) albo przez zastosowanie tzw. skrzynek biegów, z szeregiem przekładni zębatych, przełączanych w odpowiedniej kolejności, za pomocą przesuwnych kół zębatych lub sprzęgieł.

W przekładni pasowej regulację skokową można uzyskać za pomocą kół schodkowych, na które kolejno przenosi się pas celem zmiany przełożenia.

Ciągła regulacja przełożenia w porównaniu z regulacją skokami wykazuje wiele zalet:
— może odbywać się podczas biegu maszyny i pod obciążeniem, co wpływa na wzrost wydajności i polepszenie jakości produkcji (mniejsze drgania, większa płynność ruchu, możliwość uniknięcia drgań rezonansowych itp.);
— prosty mechanizm sterowania, stąd łatwość zautomatyzowania;
— możliwość odwrócenia kierunku obrotów (nawrotność — z łagodnym przejściem obrotów przez zero, itp.).

Zmianę przełożenia uzyskuje się przez zmianę promieni kół. Zmianie może ulegać promień tylko jednego koła lub obu kół równocześnie, co pozwala uzyskać większą rozpiętość przełożenia.

Na przekładnie o ciągłej regulacji przełożenia tzw. warkttory najlepiej nadają się przekładnie cierne lub pasowe.

Chcąc uzyskać dużą rozpiętość przełożenia stosuje się wariatory dwustopniowe lub kombinację wariatora z przekładnią o regulacji skokowej.