Obrabiarka użytkowana lub choćby tylko przetrzymywana traci w miarę upływu czasu swą wartość użytkową nie tylko dlatego, że się fizycznie zużywa, ale również z tego powodu, że staje się ekonomicznie nieopłacalną w porównaniu z zamiennymi technologicznie, bardziej dokładnymi i wydajniejszymi obrabiarkami, które w międzyczasie weszły na rynek. Im szybszy jest postęp techniczny w zakresie wydajności, dokładności i innych wskaźników techniczno-ekonomicznych nowoprodukowanych obrabiarek, tym prędzej następuje ekonomiczne zestarzenie się obrabiarek zainstalowanych w zakładach produkcyjnych. W związku z tym pojawia się problem optymalnego okresu użytkowania obrabiarek, rozwiązanie którego nastręcza obecnie jeszcze dość poważne trudności.

Jako podstawowe kryterium porównawcze dla oceny ekonomicznego okresu użytkowania obrabiarek przyjmuje się stosunek rentowności produkcji na obrabiarce dotychczasowej do rentowności takiej samej produkcji na obrabiarce nowej. Jeśli stosunek ten staje się mniejszy od jedności oznacza to, że zbliża się kres ekonomicznej żywotności' obrabiarki. Przy obecnym tempie wzrostu poziomu technicznego w dziedzinie konstrukcji i wytwarzania obrabiarek okres ekonomicznego użytkowania obrabiarek wynosi 7-10 lat.