Poza niektórymi urządzeniami specjalnymi, jak wibratory, wstrząsarki, prze-siewacze, siły bezwładności ogniw wywołują z reguły efekty niekorzystne dla pracy maszyn i urządzeń w postaci dynamicznych obciążeń ogniw i węzłów maszyny.

Obciążenia te, zmienne okresowo skutkiem cyklicznego ruchu maszyny czy mechanizmu, wywołują drgania i pracę zmęczeniową elementów maszyn i mechanizmów. Przenosząc się poprzez węzły stałe na ramę i konstrukcję podpierającą maszyny wywołują zmienne obciążenia i drgania konstrukcji wspierającej i otaczających urządzeń, a także całych budynków i fundamentów. Drgania te pogarszają pracę i długotrwałość maszyn (niespokojona praca, dodatkowe opory itd.), wpływają zakłócająco na przebieg realizowanych procesów technologicznych, wywołują nieprzyjemny szum i hałas. Wreszcie, gdy liczba cykli ruchu maszyny jest bliska częstości drgań własnych konstrukcji (bliskość rezonansu) wzrastające amplitudy drgań prowadzą do wielkich naprężeń i możliwości gwałtownego zniszczenia konstrukcji. Ponadto ten ruch drgający pochłania dodatkowe ilości energii, przez co obniża sprawność maszyny.

Wzrost szybkobieżności budowanych maszyn wywołał gwałtowny wzrost wymienionych efektów (siły bezwładności rosną z kwadratem prędkości maszyny).

Jednym z podstawowych zagadnień budowy maszyn jest wyeliminowanie lub przynajmniej ograniczenie obciążeń dynamicznych węzłów. Uzyskuje się to drogą odpowiedniego doboru lub korekcji rozkładu mas maszyny tak, by w czasie jej ruchu siły bezwładności równoważyły się wzajemnie całkowicie lub przynajmniej częściowo. Najkorzystniej byłoby oczywiście, aby siły bezwładności każdego z ogniw stanowiły samozrównoważony układ sił. Możliwe to jednak jest tylko w przypadku mas obrotowych wirujących dokoła stałych osi. W przypadku innych ogniw nie jest to możliwe, ze względu na cykliczność ich ruchu. Dąży się wtedy do zrównoważenia całkowitego lub przynajmniej częściowego układu sił bezwładności całego mechanizmu czy maszyny, tak by wyeliminować (lub przynajmniej ograniczyć) dynamiczne obciążenia węzłów stałych, a przez to i dynamiczne obciążenia i drgania konstrukcji.

Korekcję rozkładu mas mechanizmu czy maszyny mającą na celu zrównoważenie sił bezwładności nazywa się tradycyjnie wyważaniem. Nazwa ta pochodzi od sposobu przeprowadzenia tej operacji, polegającej na dodawaniu (lub odejmowaniu) odpowiednich ciężarków celem uzyskania odpowiedniego rozkładu mas, dającego wymienione zrównoważenie.