Jak już było omówione, analizę sił w mechanizmie przeprowadzamy dla kolejnych grup w kierunku odwrotnym, tzn. poczynając od grupy najbardziej odległej (w sensie przeniesienia ruchu) od ogniwa napędowego.

Przy końcu analizy zachodzi potrzeba rozpatrzenia jako ostatniego elementu — ogniwa napędowego, lub ogniw napędowych, jeśli mechanizm zawiera ich kilka.

Ogniwo napędowe posiada jeden stopień swobody względem ostoi, więc i liczba nieznanych wielkośoi reakcji będzie dlań o jedność mniejsza od liczby równań równowagi działających nań sił. Z drugiej strony wiemy, że ogniwo to otrzymuje ruch z zewnątrz (spoza rozpatrywanego mechanizmu). Oczywiście, dzieje się to poprzez wywieranie na ogniwo napędowe pewnej siły lub pary sił (momentu).

Innymi słowami można to wyrazić następująco: ruch ogpiwa napędowego jest zadany (z założenia), musi więc działać nań spoza mechanizmu pewna siła lub para sił (moment) umożliwiają utrzymanie tego zadanego ruchu ogniwa napędowego.

Wymieniona siła lub moment musi w każdej chwili równoważyć inne działające nań siły (wraz z siłami bezwładności).

Taką siłę, lub parę .sił nazywać będziemy równoważącą siłą lub momentem równoważącym. Jeśli sposób przyłożenia wymienionej siły do ogniwa napędowego jest znany, to wspomniane wyżej równanie równowagi pozwala na wyznaczenie jej wartości niezbędnej do utrzymania żądanego (założonego) ruchu mechanizmu.