W metodzie tablicowej opieramy się na tym, że stan końcowy ruchu nie zależy od tego, czy ogniwa mechanizmu poruszają się jednocześnie, czy też wyobrazimy sobie, że wykonują one swe ruchy kolejno. Metoda ta polega na następującym schemacie-

Najpierw zakładamy że wszystkie ogniwa powiązane są ze sobą nieruchomo i obracamy cały mechanizm (jako ciało sztywne) dokoła osi podstawowej w kierunku obrotu jarzma z jego prędkością kątową o jeden lub więcej obrotów. Ilość obrotów (z uwzględnieniem kierunku) wpisujemy w pierwszym wierszu tablicy. Następnie uwalniamy wszystkie ogniwa i przy nieruchomym jarzmie nadajemy temu ogniwu podstawowemu, które w rzeczywistości jest nieruchome w mechanizmie planetarnym, lub którego ruch jest zadany w mechanizmie różnicowym, taką liczbę obrotów, by w sumie z ruchem poprzednim otrzymać go nieruchomym w mechanizmie planetarnym, lub zadany jego ruch w mechanizmie różnicowym. Ilość obrotów wszystkich kół wpisujemy w drugim wierszu tablicy, także z uwzględnieniem znaków zależnie od kierunku obrotu.

Ruch rzeczywisty jest złożony z obu poprzednio omówionych. W trzecim wierszu tablicy przeprowadzamy więc sumowanie, otrzymując rzeczywistą prędkość obrotową wszystkich ogniw.

W mechanizmach złożonych operacje te trzeba powtarzać kilkskrotnie.