Zależnie od zastosowania mechanizmu krzywkowego zadane (analitycznie lub wykreślnie) warunki ruchu popychacza mogą dotyczyć:
a) jego przemieszczeń, czyli wzniosów,
b) jego prędkości,
c) jego przyspieszeń.

We wszystkich tych przypadkach przyjmuje się z góry zarys ślizgu popychacza odpowiednio do wyznaczanych warunków dodatkowych. Zadany jest przy tym także ruch krzywki (zwykle obrotowy jednostajny). Synteza mechanizmu sprowadza się do zaprojektowania zarysu krzywki nadającej popychaczowi wymagany ruch.

Wzniosy popychacza określane są od jego położenia najbliższego do środka obrotu krzywki (dolne położenie skrajne).

W większości mechanizmów stosowana jest konstrukcja wykreślna. Metody analityczne stosuje się przy wymaganej wyższej dokładności i stosunkowo prostszych zarysach krzywek, na przykład z reguły w przypadku krzywek silnikowych.

Rozpoczniemy od przypadku, gdy popychacz zakończony ostrzem porusza się wzdłuż prostej przechodzącej, przez środek obrotu krzywki. Krzywka odbywa ruch obrotowy ze stałą prędkością kątową. Wznios popychacza w funkcji kąta oc obrotu krzywki, a więc i czasu t.

W tym przypadku zarys krzywki jest obwiednią położeń rolki w ruchu względnym ogniw. Można go uzyskać przez uprzednie wykreślenie tzw. zarysu teoretycznego (linia przerywana na rys. 226) dla popychacza zakończonego ostrzem w środku rolki. Mając zarys teoretyczny (tor środka rolki w ruchu względnym ogniw) zarys rzeczywisty rolki otrzymamy jako obwiednię okręgów o promieniu r (rolki) wykreślonych.

Ruch popychacza z rolką jest taki sam przy rzeczywistym zarysie krzywki, jak popychacza z ostrzem w środku rolki przy jej zarysie teoretycznym. Rolka zmniejsza więc opory i zużycie nie zmieniając kinematyki mechanizmu. Rozważania przeprowadzone dla popychacza z ostrzem dotyczą więc i przypadku popychacza z rolką.

Stosowany jest również często popychacz zakończony talerzykiem płaskim. Zarys krzywki jest w tym przypadku obwiednią prostych poprowadzonych przez położenia punktów A (środek talerzyka) wyznaczone w sposób podany dla popychacza z ostrzem. Tak jak i poprzednio ruch popychacza z talerzykiem jest taki sam, jak w przypadku popychacza z ostrzem w punkcie A i teoretycznego zarysu krzywki będącego torem względnym punktu A.

Mimośród e należy zawsze przyjmować w kierunku przeciwnym do kierunku obrotu krzywki. Uzyskuje się wtedy bowiem, przy tych samych wymiarach (R0) podstawowych krzywki, zmniejszenie kąta nacisku w okresie wzniosu popychacza. Ponieważ, z reguły wznios jest ruchem roboczym, daje to zmniejszenie niekorzystnego nacisku bocznego na popychacz w czasie ruchu roboczego, a więc przy działających nań dużych siłach.

Jest to zasadniczym celem stosowania popychacza mimośrodowego.

W przypadku popychacza wahadłowego (dźwigienki) zadany jest związek między kątem obrotu dźwigienki b i kątem obrotu krzywki a.