Wykreślne rozwiązywanie zagadnień kinematyki mechanizmów wymaga przedstawienia rozpatrywanego mechanizmu za pomocą rysunku, oraz rysunkowego zobrazowania prędkości i przyspieszeń rozpatrywanych punktów ogniw mechanizmu.

Wymaga to przyjęcia określonej podziałki (skali) tak dla wielkości liniowych (rozmiarów ogniw mechanizmów) jak i dla wielkości kinematycznych (prędkość, przyspieszenie).

Wielkości rysunkowe w odróżnieniu od rzeczywistych oznaczać będziemy tym samym symbolem w nawiasach.

Jeśli więc lAB lub AB oznacza rzeczywistą odległość punktów A i B, to ich odległość rysunkową oznaczymy przez (lAB) lub (AB). Dla wielkości wektorowej konieczne będą cztery symbole. Jeśli na przykład v oznacza określoną wielkość wektorową (prędkość), a v jej wartość, to wielkości rysunkowe (v) i (p) przedstawiają odpowiednio, wektor będący obrazem rysunkowym tej prędkości i długość tego wektora, czyli wartość rysunkową prędkości.

Niezależnie od tego co przedstawiają, wielkości rysunkowe mają zawsze wymiar liniowy (np. cm). Jednakże na rysunkach stawiać będziemy symbole wielkości rzeczywistych; (np. v) a nie symbole wielkości rysunkowych np. (p). Podobnie wszystkie operacje przeprowadzać będziemy na symbolach wielkości rzeczywistych, wyróżniając tylko te przypadki, w których związki między wielkościami rysunkowymi będą inne niż między rzeczywistymi.

Pod podziałką rozumieć będziemy stosunek wielkości rzeczywistej do rysunkowej.

Należy zaznaczyć, że tylko wtedy związki między wielkościami rysunkowymi będą takie same jak między odpowiadającymi im wielkościami rzeczywistymi, gdy dowolnie obierzemy tylko dwie podzdałki (np. podziałkę długości i podziałkę prędkości). W kinematyce są bowiem tylko dwie jednostki: jednostka czasu i jednostka długości. Nie może więc być więcej niż dwie wielkości niezależne.

Tak więc chcąc przy konstrukcji przyspieszeń korzystać bezpośrednio z rysunkowych wartości otrzymanych dla prędkości, musimy podziałkę przyspieszeń obliczyć, w zależności od przyjętych (dowolnie) podziałek długości i prędkości.