Omówiona klasyfikacja strukturalna, której podstawą są metody badania i projektowania mechanizmów, nie jest jedyną możliwą klasyfikacją mechanizmów.

Istnieje cały szereg klasyfikacji opartych na różnych zasadach. Jednakże z punktu widzenia analizy i syntezy mechanizmów najkorzystniejsza jest omówiona klasyfikacja strukturalna. Umożliwia ona badanie jednoczesne całych klas oraz daje metody rozwiązywania zagadnień związanych z nieznanymi mechanizmami, mogącymi jednak być zaliczonymi do określonej grupy czy klasy. Brakiem jej jest jednak nieuwzględnienie podstawowych cech funkcjonalnych i konstrukcyjnych.

Czyni to koniecznym wprowadzenie, dodatkowo, podziału mechanizmów, z uwagi na ich przeznaczenie (funkcję), i konstrukcje.

Najdogodniejsza jest prosta klasyfikacja strukturalno-funkcjonalna Lewensona z uwzględnieniem podziału prostych mechanizmów według Moszyńskiego. Dzieli ona mechanizmy następująco:
1) mechanizmy dźwigniowe,
2) mechanizmy śrubowe,
3) mechanizmy krzywkowe,
4) mechanizmy ruchu obrotowego (zębate, cierne, cięgnowe) oraz nie będące przedmiotem wykładu,
5) mechanizmy z elementami sprężystymi,
6) mechanizmy hydrauliczne i pneumatyczne.

Oczywiście układ złożony może zawierać różne z wymienionych rodzajów mechanizmów.
Posługiwać się będziemy obiema klasyfikacjami. Przy omawianiu ogólnych metod analizy i syntezy mechanizmów korzystać będziemy z klasyfikacji strukturalnej. Natomiast przy omawianiu różnych rodzajów mechanizmów stosowanych w budowie maszyn będziemy posługiwać się podaną klasyfikacją strukturalno-funkcjonalną.