Jak się przekonamy, zarys ewolwentowy może być stosowany przy wielu różnych warunkach. W tym punkcie zwrócimy uwagę na możliwość stosowania zazębienia jednostronnego. Zazębieniem jednostronnym będziemy nazywali zazębienie, którego punkty przyporu położone są po jednej stronie wzglądem punktu biegunowego C. Z tego wynika, że obie granice odcinka przyporu muszą znajdować się między punktem biegunowym C a punktem styczności prostej przyporu i koła zasadniczego. Zarys takiego zazębienia przedstawiono na rys. poniżej. Na tym samym rysunku dla porównania jest przedstawiony zarys normalny.

Oczywiste jest, że warunkiem zazębienia jednostronnego jest przesunięcie zarysu o wielkość odpowiadającą wysokości głowy zęba. Warunek ten można zapisać w ten sposób x >= y.

Zazębienie jednostronne wykazuje następujące podstawowe korzyści:
— zwrot poślizgu, tj. ruchu względnego jednego boku zęba względem drugiego w punkcie przyporu, jest stale ten sam, dzięki czemu nie nastę- -puje zmiana zwrotu działania sił tarcia przy przerodzeniu przez punkt biegunowy,
— dzięki zmniejszeniu zmienności obciążenia występującego w zazębieniu i w łożyskach przekładni osiągana jest większa stateczność układu i mniejsza głośność przekładni.