Część przedstawiona na rysunku przez konstruktora odpowiada jej postaci idealnej. Część rzeczywista, tj. część uzyskana w wyniku procesu technologicznego, zawsze różni się od postaci idealnej. Osiągnięcie części idealnej jest w praktyce niemożliwe i niekonieczne. Wykonujemy część tylko w pewnym stopniu zbliżoną do idealnej. Dokładnością wykonania nazywamy różnicę, jaka zachodzi między częścią rzeczywistą a idealną, wynikającą z warunków wykonania. Miarą dokładności są odchyłki, przy czym dla wymiarów zwykle określa się dwie odchyłki: górną i doliną, tj. ustala się pole tolerancji, w granicach którego część rzeczywista może się różnić od idealnej. Rozróżnia się cztery rodzaje dokładności wykonania:

a) dokładność wymiarową (omawianą na lekcjach dotyczących pasowań),
b) dokładność kształtu, tj. stopień zgodności części z bryłą geometryczną, którą rozpatrywana część przedstawia,
c) dokładność wzajemnego położenia poszczególnych elementów (tj. dokładność wzajemnego położenia powierzchni, ich osi, linii zarysów, punktów itp.) części lub zespołu,
d) dokładność powierzchni, tj. stopień zgodności powierzchni rzeczywistej z powierzchnią idealną, przy czym w tym przypadku należy uwzględnić stopień zgodności zarówno struktury geometrycznej powierzchni, jak i właściwości jej warstwy wierzchniej.