W poprzednim punkcie zwróciliśmy uwagę na zagadnienie optymalizacji konstrukcji przekładni zębatych, co w znacznej części polega na optymalizacji zazębienia. W następnych punktach poruszono kilka zagadnień optymalizacji, co jednak ze względu na założenia tego podręcznika nie może wyczerpać nawet ważniejszych zagadnień optymalizacji, które zresztą wymagają szczegółowszego teoretycznego opracowania. Nie raz należy samemu opracować metodą optymalizacji na. podstawie racji istnienia wytworu i zasad konstrukcji. To, co przedstawimy w następnych punktach, stanowi przykłady metod optymalizacji, a przede wszystkim najważniejszych zagadnień optymalizacji konstrukcji przekładni zębatych.

Zagadnienie doboru dokładności uzębienia

Dobór optymalnej dokładności wykonania wiąże się z zasadą optymalnego stanu obciążenia i ,z zasadą optymalnej stateczności, a ma jako podstawę oceny kryteria wypływające z racji ekonomicznej i racji technolo-giczności przekładni (wytworu). Wydaje się możliwe wykazanie, że jest to obok postaci konstrukcyjnej drugie kluczowe zagadnienie optymalizacji.

Analiza stanu obciążenia i sposobów jego oszacowania wskązuje, że głównym czynnikiem optymalizacji tego stanu jest odpowiednio duża dokładność wykonania. Tak wynikałoby z zasady optymalnego stanu obciążenia, szczególnie przy uwzględnieniu kryterium ciężaru, gabarytu, jak również w pewnej mierze głośności. Z drugiej strony racja techmologicz-ności i z niej wypływające kryteria wykonania stoją na przeszkodzie podnoszeniu wymagań.

Jednym ze sposobów rozwiązania tego dylematu jest sposób ostatnio szerzej popularyzowany w literaturze niemieckiej (Fronius). Sposób ten polega na przyjęciu kryterium wykorzystania przyporu dwuparowego, co sprowadza się do stosowania liczby q.