Wydaje się, że nie ma drugiego problemu w dziedzinie przekładni zębatych, którego rozwiązania są przyczyną takiego zamieszania, jakie stwierdzamy w literaturze dotyczącej międzyzębnego obciążenia dynamicznego.

Przyczyną tego obciążenia jest niestałość przełożenia, co ilustrowaliśmy wykresem. Przy stałej prędkości kątowej jednego koła niestałość przełożenia wobec mas kół jest przyczyną sił bezwładności.

Głównymi przyczynami zmienności przełożenia jest odchyłka podziału (to znaczy boki zębów nie znajdują się „na swoim miejscu") i odchyłka zarysu.

Na odchyłki podziału składają się odchyłki wykonawcze i odchyłki powstające pod obciążeniem. Ugięte zęby będące w przyporze oddalają się od zębów pary następnej. Odchyłka sprężysta może powiększać odchyłkę wykonawczą lub też zmniejszać. Trzeba się na ogół liczyć z tym, że w każdej parze kół występuje jedno i drugie. Wykonawcze odchyłki podziału są na ogół większe od odchyłek zarysu. Odchyłki podziału wykonawcze i sprężyste są przyczyną zmiany przełożenia w chwili wchodzenia zębów w przypór, odchyłki zarysu i w pewnej mierze sprężyste odchyłki podziału między tymi chwilami. W tym świetle najbardziej decydującym czynnikiem wydaje się być odchyłka podziału, czego potwierdzeń można się dopatrywać w niektórych metodach obliczania nadwyżki dynamicznej. Trzeba zauważyć, że skuteczna odchyłka podziału jest różnicą wykonawczych odchyłek lub podziału obu kół powiększoną czy pomniejszoną o sprężystą odchyłkę.

Na rysunku przedstawiono wykresy: a) kąta obrotu koła zazębiającego się z kołem obracającym się ze stałą prędkością kątową, b) prędkości kątowej, c) przyspieszeń tegoż koła.