Wyznaczone ocechowane tory poszczególnych punktów mechanizmu mogą być podstawą analizy prędkości i przyspieszeń w zakresie pełnego cyklu ruchu mechanizmu. W tym celu budujemy wykres przemieszczeń rozpatrywanego punktu w zależności od czasu.

 

Jeśli tor punktu jest teywoliniowy, to budujemy wykresy składowych x i y przemieszczenia tego punktu w kierunkach osi x i y przyjętego układu współrzędnych. Przyjmując chwilę początkową (t=0) gdy rozpatrywany punkt znajduje się w początku przyjętego układu współrzędnych (zwykle w położeniu skrajnym) wyznaczamy czas t kolejnych oznaczonych położeń punktu, równy oczywiście czasowi odpowiadających położeń ogniwa napędowego.

 

Dwukrotne różniczkowanie wykreślne prowadzi jednakże do dużych błędów w określaniu przyspieszeń. W związku z tym metodę tę stosuje się zwykle do wyznaczenia przyspieszeń na podstawie wykresu prędkości otrzymanych w sposób opisany w rozdziale poprzednim. (Wyznaczenie prędkości punkt po punkcie jest zwykle dość szybkie, natomiast wyznaczenie tą drogą przyspieszeń jest znacznie żmud-niejsze).

Opisana metoda jest szczególnie przydatna do badania ruchu ogniw mechanizmu odbywających ruch prostoliniowy (suwaków), suportów mechanizmów jarzmowych, popychaczy mechanizmów krzywkowych itp.

Kierunek prędkości i przyspieszenia jest wtedy stały i określony, odpada więc konieczność oddzielnego wyznaczania ich składowych.

Jakkolwiek dokładność opisanej metody jest dość ograniczona, to może ona w każdym przypadku posłużyć do szybkiego wyznaczenia przybliżonego przebiegu badanych wielkości w czasie T pełnego cyklu ruchu mechanizmu. Dokładne ich wartości mogą być następnie wyznaczone metodami ścisłymi już tylko dla najważniejszych chwil ruchu (położeń) mechanizmu.

W niektórych przypadkach badania ruchu ogniw mechanizmów w ruchu prostoliniowym, jak suwaki, suporty strugarek i dłutownic, popychacze mechanizmów krzywkowych przejrzystsze informacje daje wykres prędkości i przyspieszeń w funkcji przemieszczenia s suwaka.