Drukuj

Nie tylko od dwóch kół, zewnętrznych w stosunku do siebie, można poprowadzić wspólną styczną, która może być linią przyporu ewolwentowego zazębienia, lecz również w tym przypadku, gdy obwody dwóch dowolnych kół przecinają się. Przykład taki podany jest na rys. poniżej. Środki O1 i O2 są tak względem siebie położone, że okręgi kół zasadniczych zakreślone promieniami ON przecinają się. Jedną z dwóch możliwych prostych przyporu stanowi prosta przechodząca przez punkty N1N2, Prosta ta wyznacza punkt biegunowy C. Z przedstawionego rysunku wynika, że w przeciwstawieniu do zazębienia omówionego w poprzednich rozdziałach, które będziemy nazywali zazębieniem zewnętrznym, w zazębieniu z rys.poniżej środki krzywizn ewolwent śą zawsze na jednej półprostej, której końcem jest punkt N. Z tego wynika, że przypór występuje między zębem wklęsłym i wypukłym, co jak z góry możemy sądzić, przedstawia pewne szczególne dogodności.

 

Zarysy zębów i prosta przyporu w przypadku zazębienia wewnętrzengo
 

Zauważmy jeszcze, że przez końce odcinka przyporu P1P2 przechodzą koła wierzchołkowe, przez punkt P1 koło wierzchołkowe koła wewnętrznego, przez punkt P2 zaś koło wierzchołkowe zewnętrznego wieńca zębatego. Koło wierzchołkowe wieńca zewnętrznego jest kołem o średnicy mniejszej od średnicy koła tocznego czy też koła podziałowego.

Zazębienie wewnętrzne ze względu na coraz szersze zastosowanie w przekładniach planetarnych zasługuje obecnie na większą uwagę. Przy tym zazębieniu jednym z kół (wewnętrznych) jest koło o wszystkich własnościach, jakie ma koło zębate przy zazębieniu zewnętrznym. Wykonanie takiego koła niczym więc się nie różni od wykonania kół omówionych w poprzednich rozdziałach. Wykonanie koła z zębami wewnętrznymi jest trudniejsze, zwłaszcza gdy zależy na dużej dokładności wykonania.


- - - - - - - - motoreduktory.eu | WEBSYSTEM | tel.+48 (048) 383-01-44 | tel.601.747.565 - - - - - - - -