Szczególne możliwości stanów obciążeń występują w przekładniach planetarnych (czasem nazywanych również obiegowymi). Na rysunku przedstawiono schematy elementarnych układów tych przekładni. Nad każdym schematem umieszczono wykres obrazujący własności kinematyczne danego układu. Punkty O oznaczają położenia chwilowych punktów obrotu. Na liniach wyprowadzonych z poszczególnych punktów biegunowych podano wektory prędkości obwodowej. Dzieląc te prędkości przez względne wielkości promieni, otrzymujemy prędkości kątowe, co umożliwia nam wyznaczenie przełożeń w funkcji liczby zębów koła centralnego C i wieńca W. Liczby te wyznaczają jednocześnie liczbę zębów satelitów S.

Podane wykresy prędkości liniowych stosuje się w analizie Kutzbacha do badania kinematyki przekładni planetarnych.

Czytelnik, korzystając z elementarnych zasad kinematyki, zechce sam wyprowadzić podane niżej wzory. Dla ułatwienia zwrócimy uwagę tylko na następujące szczegóły w stosunku do przekładni o schemacie e. Wektor ww uwarunkowany jest prędkością kątową ww wieńca W i średnicą toczną zazębienia W z S. Ze względu na to, że przy obliczaniu przełożenia można ograniczyć się do wielkości względnych, możemy i wymiar średnicy zastąpić liczbą zębów. Dzieląc wskaźnik przez liczbę zębów odpowiadającą średnicy obwodu, na którym jest położony środek jarzma, otrzymujemy wielkość prędkości coj i wtedy, dzieląc prędkości kątowe, otrzymujemy wielkość przełożenia

Jeżeli w podstawowym zespole koła centralnego, satelity, jarzma i wieńca unieruchomimy jarzmo, to otrzymamy przekładnię pseudoplanetarną. Satelita S obracający się na nieruchomym czopie jarzma J pośredniczy między kołem centralnym C i wieńcem. Celowość tego układu polega na szczególnych właściwościach, którymi jest to, że pośredniczące działanie (tak jak w każdym z pozostałych układów) może spełniać więcej niż jeden satelita, co umożliwia zastosowanie zasady wewnętrznego podziału obciążenia. To jest jedna z podstawowych właściwości przekładni planetarnych. Drugą właściwością, na którą w tym miejscu zwrócimy uwagę, jest to, że wieniec W ma zazębienie wewnętrzne, które ma szereg korzystnych własności. Obok kinematycznych własności, jak mały poślizg, trzeba wymienić właściwości zazębiania się zębów wklęsłych wieńca z zębami wypukłymi satelitów. Umożliwia to przenoszenie znacznych względnych obciążeń przy miękkich zębach wieńca i twardych satelitów i koła centralnego. Przełożenie w pseudo-planetarnej przekładni jest analogiczne do przełożenia przekładni otwartych.