Początkującym konstruktorom pewne kłopoty sprawia dobór wymiarów, które trudno jednoznacznie określić na podstawie obliczeń. Do takich należą wymiary niektórych szczegółów skrzyń przekładniowych.

Przyjęcie wymiarów śrub nie zwalnia od kontroli ich wymiarów i obliczeń pod względem nośności.
Rozpatrując sprawę postaci konstrukcyjnej przekładni należy zdać sobie sprawę z tego, że postać i wymiary uwarunkowane są stanem obciążenia, z czym wiążą się kryteria stereomechaniczne. Otóż bez zmiany warunków stereomechanicznych można niejednokrotnie, zmieniając stosunki geometryczne, wiele osiągnąć.

Szerokie zastosowanie przekładni zębatych jako podzespołów bardziej złożonych zespołów maszynowych stało się przyczyną wykonywania ich w dużych seriach po wyborze dla tych przekładni takich cech konstrukcyjnych, które Umożliwiają zastosowanie przekładni w bardzo wielu różnych przypadkach. Mówimy; że są to przekładnie o ogólnym zastosowaniu. Jak dotychczas ujednolicenia tych przekładni uważanego za konieczność techniczno-ekonomiczną dokonują poszczególni wytwórcy. Trzeba się jednak liczyć z potrzebą ujednolicenia na szeroką skalę i to nie tylko skalę krajową.

Już obecnie znane są zalecenia doboru odległości międzyosiowych Ą według szeregu Renarda. Opracowanie zasad normalizacji przekładni jest niewątpliwie koniecznym i bardzo interesującym' zadaniem.