Drukuj

Zjawisko działania zazębienia kół z zębami skośnymi najczęściej rozpatruje się, przyjmując za płaszczyznę obserwowaną płaszczyznę normalną do linii zęba. Przy takim założeniu nie można brać pod uwagę rzeczywistej liczby zębów i średnicy walca zasadniczego czy tocznego, sposób bowiem współdziałania zębów jest zmieniony o tyle, o ile zmieniły się stosunki geometryczne zazębienia. Rozpatrując zazębienie w płaszczyźnie normalnej, należy zauważyć, że zarysy zębów nie są ukształtowane i rozmieszczone według walca zasadniczego, lecz według eliptycznego walca o obwodzie odpowiadającym elipsie uzyskanej z przekrojenia walca zasadniczego skośną płaszczyzną nachyloną pod kątem. Dla uproszczenia można przyjąć, że zastępczym walcem zasadniczym jest kołowy walec ściśle styczny do walca eliptycznego.

Z tego wynika, że zjawisku zazębiania odpowiadają większe koła zasadnicze i toczne. Wobec tego można zapytać, jaką liczbę zębów musiałoby mieć koło o zębach prostych, żeby zjawisko współdziałania zębów było takie samo, jak w przypadku zębów skośnych, i tę liczbę zębów nazwiemy liczbą zastępczą zębów i oznaczymy ją zn jako „liczoną" w płaszczyźnie normalnej.

Z tego wynika jedna z zasadnicych własności kół z zębami skośnymi. Jest nią możliwość stosowania mniejszej liczby zębów bez obawy podcięcia. Przy analizowaniu minimalnej dopuszczalnej liczby zębów należy uwzględniać zastępczą liczbę zębów w miejsce liczby rzeczywistej. Na rysunku przedstawiono teoretyczną (T) i praktyczną (P) granicę liczby zębów ze względu na podcięcie (według Lindnera).

 


Jeszcze jeden praktyczny wniosek można wyciągnąć z powyższych stwierdzeń. Przy znacznych kątach pochylenia linii zębów działanie przebiega tak, jakby koło miało wielką liczbę zębów, wobec czego zgodnie z tym, co omówiono wpływ korekcji na zazębienie jest tym mniejszy, im większy jest kąt pochylenia linii zębów.

 

Przesunięcie zarysu zazębienia


Przy zwykłych kołach z pochyloną linią zębów kąt pochylenia na ogół zawarty jest w granicach i dlatego nie należy zapominać o celowości rozpatrywania przesunięcia zarysu.

Większe pochylenie linii zębów ze względu na występowanie sił osiowych stosuje się w kołach daszkowych. Dawniej do 45°, obecnie do 30°.

Na rysunku przedstawiono sposób korekcji (FVO) w zależności od kąta pochylenia linii zębów i różnicy liczby zębów między obu kołami przy zachowaniu następujących warunków: zazębienie zerowe (x1=-x2), jednakowa grubość zębów u podstawy w obu kołach. Z wykresu tego jest widoczny znany już fakt, że im większe przełożenie (większa różnica liczby zębów) tym większe przesunięcie zarysu (Lindner).

 


- - - - - - - - motoreduktory.eu | WEBSYSTEM | tel.+48 (048) 383-01-44 | tel.601.747.565 - - - - - - - -